Un poco apartado, cerca de un rancho pobre, muy negro y ya de paja incolora, una menor con la pollerita levantada y las rodillas al aire, parecía recoger huevos bajo las totoras. Seguíala un mastín con paso tardo y paciente. Cuando ella se detenía mucho en sus afanes, el perro se echaba. Luego, proseguían una y otro su marcha de rodeos. Algo debía haber encontrado, aunque fuesen huevecitos de ratonas, porque de vez en cuando se detenía como a contar lo que llevaba en el ahuchado del vestido. El perro, por esta vez, se le había alejado un poco y olfateaba. De pronto delante de la niña, de una mata espesa, salió corriendo un lagarto gris verdoso. Cerca había una sombra de toro y a él se dirigió el reptil con su apéndice en alto. Allí estaba la cueva. La menor dejó caer toda su carga, y se lanzó tras él con pasmosa rapidez, pero no tanto que no llegara al mismo tiempo que el mastín, bulto enorme a su lado. El lagarto, en un tropiezo sin duda perdió ventaja, pues aunque ya con todo el cuerpo en el escondrijo, fue asido de la cola por la pequeña. El perro coadyuvó sin pérdida de segundo, y mordió en el tronco. La criolla se quedó con el apéndice en las manos, que se retorcía como una culebra. Fuese riendo, con las greñas en las mejillas. El mastín la siguió breves pasos; se detuvo; volvió sobre ellos, como avergonzado; olió largo rato al pie del árbol; introdujo parte del hocico en la covacha, movió de uno a otro lado la cola; y al fin se acostó frente a ella, con la cabeza entre los remos y los ojos fijos en el mísero hogar de la presa mutilada y perdida.

Nieco dalej, niedaleko biednej chaty, bardzo czarnej i już z bezbarwnej słomy, nieletnia z podniesioną spódnicą i kolanami w górze zdawała się zbierać jajka pod pałki. Mastif podążał za nią powolnym i cierpliwym krokiem. Kiedy zbyt długo zatrzymywała się w pracy, pies się kładł. Następnie jeden po drugim kontynuowali marsz objazdowy. Musiała coś znaleźć, choćby były to mysie jaja, bo od czasu do czasu zatrzymywała się, jakby liczyła, co ma na sobie w rąbku sukienki. Tym razem pies odsunął się nieco od niego i węszył. Nagle przed dziewczyną, z gęstego krzaka wybiegła zielonkawo-szara jaszczurka. W pobliżu pojawił się cień byka i gad podszedł do niego z uniesionym wyrostkiem. Tam była jaskinia. Najmłodsza zrzuciła cały swój ciężar i rzuciła się za nim z zadziwiającą szybkością, ale nie na tyle, aby nie dotrzeć w tym samym momencie co mastif, z ogromną masą u boku. Jaszczurka w potknięciu niewątpliwie straciła przewagę, bo choć całym ciałem była już w kryjówce, została chwycona przez dziewczynkę za ogon. Pies pomógł bez straty sekundy i wgryzł się w pień. Kreolka została z wyrostkiem w dłoniach, który wił się jak wąż. Śmiał się z włosami na policzkach.Mastif podążał za nią przez chwilę; Zatrzymał się; Wrócił do nich jakby zawstydzony; Długo wąchał u podnóża drzewa; Włożył część pyska do jaskini, poruszał ogonem z jednej strony na drugą; i wreszcie położył się przed nią, z głową między wiosłami i wzrokiem utkwionym w nędzny dom okaleczonej i zagubionej ofiary.